aklonifen

(ang. aclonifen)

Substancja po raz pierwszy pojawiła się na światowym rynku w roku 1983. W Polsce dostępna od roku 2018.

Grupa chemiczna

difenyloetery

Grupa HRAC

32 (dawniej F3)

Drogi wnikania do roślin

Aklonifen pobierany jest przez hipokotyl (chwasty dwuliścienne), koleoptyl (trawy) oraz liścienie kiełkujących siewek.

Działanie

Aklonifen był pierwotnie sklasyfikowany jako inhibitor biosyntezy karotenoidów o nieznanym miejscu działania (dawna grupa F3). W roku 2019 ustalono, że substancja ta blokuje działanie enzymu SPS (ang. solanesyl diphosphate synthase), który uczestniczy w powstawaniu plastochinonu (związek biorący udział w procesie fotosyntezy). Obecnie jest to jedyny znany herbicyd o takim mechanizmie działania. Po oprysku na siewkach pojawiają się chlorozy, bielenia, a następnie dochodzi do ich zasychania.

Po zabiegu aklonifen tworzy na powierzchni plantacji jednolitą powłokę – „warstwę ochronną”. Z tego powodu mechaniczna uprawa lub inne zabiegi naruszające wierzchnią warstwę gleby wykonane po oprysku obniżają skuteczność chwastobójczą. Związek ten pozostaje aktywny przez 2-3 miesiące, zabezpieczając plantację przed zachwaszczeniem wtórnym.

Skuteczność chwastobójcza*

Gatunki wrażliwe np.: chwastnica jednostronna, fiołek polny, gwiazdnica pospolita, komosa biała, łobody, ostrożeń polny, maruna nadmorska, palusznik krwawy, poziewnik szorstki, przytulia czepna, rdest plamisty, rdestówka powojowata (rdest powojowy), rumian polny, rzodkiew świrzepa, samosiewy rzepaku, szarłat szorstki, szczyr roczny, tobołki polne, wiechlina roczna, żółtlica drobnokwiatowa [1] (aktualizacja 02-05-2022).

*Skuteczność herbicydu zależy od wielu czynników m.in. fazy rozwojowej chwastu, dawki i formulacji preparatu. Dlatego informacji dotyczących wrażliwości chwastów na działanie środka chwastobójczego należy zawsze szukać w jego etykiecie.

Przykładowe możliwości zastosowania

jęczmień ozimy, pszenica ozima, pszenżyto ozime, ziemniak, żyto ozime oraz niektóre uprawy i zastosowania małoobszarowe (m.in. aksamitka, bobik, bób, cebula uprawiana z siewu, czosnek, dzięgiel, fasola, groch zwyczajny (uprawiany na świeże i suche nasiona), kolendra, kminek zwyczajny, koper ogrodowy, lubczyk, lucerna uprawiana na nasiona, marchew, pasternak, pietruszka naciowa, rumianek szlachetny, seler korzeniowy, słonecznik soczewica, szalotka, szkółki drzewek iglastych (sosna, świerk, jodła, modrzew), szczypiorek, topinambur, tytoń, wierzba energetyczna, wyka.

Połowiczny rozkład w glebie (DT50)

13-195 dni w badaniach polowych; 29,5-93,6 dni w badaniach laboratoryjnych

Ostra doustna toksyczność dla szczura (LD50)

5000 mg/kg [2]

Przeczytaj także: Najgroźniejsze chwasty w buraku cukrowym

Wybrane preparaty

aktualizacja 12-08-2022

• Bandur 600 SC
• Bingo 600 SC
• Chanon 600
• Dubri 600 SC
• Dubri Bis 600 SC
• Kenofen 600 SC
• Matena Duo (+ diflufenikan)
• Proclus
• Shango

źródła:
1. Bandur 600 SC. Załącznik do decyzji MRiRW nr R – 85/2021d z dnia 15.02.2021 r.
2. Footprint PPDB (Pesticide Properties Database). http://sitem.herts.ac.uk/aeru/ppdb/ (dostęp 16-12-2021)
3. Shango. Załącznik do pozwolenia MRiRW nr R- 130/2020 z dnia 02.12.2020 r.