Adiuwanty do herbicydów

lulek czarny

Lulek czarny (Hyoscyamus niger) kwiat, kwitnienie.

(dodano 03-01-2024)

Hyoscyamus niger L.
Nazwa angielska: black henbane
Rodzina: psiankowate (Solanaceae)

Wygląd, cechy szczególne

SIEWKA
Łodyżka podliścieniowa naga, biaława, o długości 5-10 mm. Liścienie jajowatolancetowate, zielone, nagie, na owłosionych ogonkach. Pierwsze 4 liście jajowate, całobrzegie; dalsze liście o blaszkach bardziej zaostrzonych (dodano 23-01-2024).

ROŚLINA DOROSŁA
Łodyga słabo rozgałęziona, wysokość 20-80 cm. Liście podłużnie jajowate, na ogół zatokowo-pierzasto-wrębne, wraz z łodygą gruczołowato owłosione. Owoc torebka, nasiona są drobne, prawie okrągłe i spłaszczone.  Roślina wydziela charakterystyczny nieprzyjemny zapach (dodano 08-09-2020).

Okres kwitnienia

czerwiec-wrzesień

Cykl życiowy, biologia

Gatunek ciepłolubny, jednoroczny, jary. Wiele źródeł podaje, że lulek wytwarza także formy jednoroczne zimujące oraz dwuletnie, które okres zimy mogą przetrwać w postaci rozetki liściowej (dodano 19-02-2020). Wchodzi późną wiosną. Bardzo płodny, zdolny wytworzyć nawet 0,5 miliona nasion.

Występowanie, szkodliwość

Zachwaszcza sady, rośliny okopowe, kukurydzę. Rzadko występuje w większym nasileniu, najczęściej można zaobserwować pojedyncze egzemplarze. Roślina trująca, zawiera szkodliwe alkaloidy. Pośredniczy w rozprzestrzenianiu chorób oraz szkodników (np. stonki ziemniaczanej) zagrażających roślinom uprawnym z rodziny psiankowatych (np. ziemniak, pomidor) (dodano 18-09-2020).

(dodano 07-09-2021)

Typowe warunki siedliskowe

wskaźnik świetlny: pełne światło
wskaźnik wilgotnościowy: gleby suche – gleby świeże
wskaźnik trofizmu: gleby umiarkowanie ubogie
wskaźnik kwasowości gleby: gleby obojętne (6≤ pH <7) [1]

Zwalczanie lulka czarnego

Wrażliwość na herbicydy: Aktualnie (stan na 23-01-2024) w etykietach herbicydów zarejestrowanych w Polsce brak informacji dotyczących  wrażliwości tego gatunku. Niezbędne są badania przeprowadzone w warunkach krajowych.

W USA do ograniczania występowania lulka czarnego zalecano m.in. metsulfuron lub mieszaninę pikloramu i 2,4-D [2].

(dodano 05-09-2023)

źródła:
1.Zarzycki K., Trzcińska-Tacik H., Różański W., Szeląg Z., Wołek J., Korzeniak U. 2002. Ecological indicator values of vascular plants of Poland. Ekologiczne liczby wskaźnikowe roślin naczyniowych Polski. Wyd. Inst. Bot. PAN, Kraków, 183 ss.
2. Dewey S. A., Enloe S. F., Menalled F.D., Miller S. D., Whitesides R.E., Johnson L. 2006. Weed Management Handbook 2006-2007. Montana, Utah, Wyoming Cooperative Extension. 267 ss.

Galeria zdjęć