Adiuwanty do herbicydów

pyraflufen etylowy

pyraflufen-ethyl (angielska nazwa zwyczajowa)

Substancja pierwszy raz opisana w literaturze naukowej w roku 1993, na rynek wchodzi w 1999 [4]. W Polsce pierwszy produkt zawierający pyrfalufen etylowy zarejestrowano pod koniec roku 2003 do zwalczania chwastów dwuliściennych w niektórych zbożach.

Grupa chemiczna: fenylopyrazole

Grupa HRAC: 14 (dawniej E)

Drogi wnikania do roślin: Herbicyd działający kontaktowo, pobierany przez liście chwastów.

Działanie: Inhibitor oksydazy protoporfirynogenu (PPO). Działa w obecności światła. Powoduje szybkie obumieranie i zasychanie liści i pędów gatunków wrażliwych (aktualizacja 24-06-2020).

 Skuteczność chwastobójcza*:

  • pyraflufen etylowy (9 g/ha):
    Gatunki wrażliwe: jasnota purpurowa, jasnota różowa, komosa biała, przetacznik bluszczykowy, przetacznik perski, przetacznik polny, przytulia czepna, rumian polny, rdestówka powojowata (dawniej rdest powojowaty), rdest plamisty, rumianek pospolity, stulicha psia, tasznik pospolity, tobołki polne, wyka drobnokwiatowa [1].

 *Skuteczność herbicydu zależy od wielu czynników m.in. fazy rozwojowej chwastu, dawki i formulacji preparatu. Dlatego informacji dotyczących wrażliwości chwastów na działanie środka chwastobójczego należy zawsze szukać w jego etykiecie.

Przykładowe możliwości zastosowania: sady jabłoniowe.

Połowiczny rozkład w glebie (DT50): 0,4-1,4 dnia w badaniach polowych, 0,22-0,41 dnia w warunkach laboratoryjnych [2].

Ostra doustna toksyczność dla szczura (LD50):  > 5000 mg/kg [4]

Wybrane preparaty:

  • Raptor 263 SC (+ glifosat)

źródła:
1. Ecopart 020 SC. Etykieta preparatu – instrukcje stosowania środków ochrony roślin MRiRW. Zezw. MRiRW Nr 21/2003 z dnia 27.10.2003 r. zmienione decyzją MRiRW Nr R – 211/2004o z dnia 07.05.2004 r.
2. Footprint PPDB (Pesticide Properties Database). http://www.herts.ac.uk/aeru/footprint [dostęp 27.04.2016].
3. Praczyk T., Skrzypczak G. 2004. Herbicydy. PWRiL, Poznań, 274 ss.
4. Tomlin C. D. S. (red.). 2006. The Pesticide Manual. 14th edition. British Crop Production Council, Alton, 1350 ss.