Kwiat szczawika żółtego (dodano 12-08-2019).
Oxalis stricta L. (= O. europaea = O. fontana)
Nazwa angielska: common yellow oxalis
Rodzina: szczawikowate (Oxalidaceae)
Wygląd, cechy szczególne
SIEWKA
Łodyżka podliścieniowa często brunatnawa lub czerwonawa (zwłaszcza w górnej części), naga. Liścienie owalne lub jajowate, niewielkie (2 mm dł.), pod spodem czerwonawe. Liście skrętoległe, na długich cienkich ogonkach, trójlistkowe (składające się z 3 części), jasnozielone. Listki odwrotnie sercowate (dodano 28-03-2022).
ROŚLINA DOROSŁA
Łodyga cienka osiągająca przeciętnie 10-30 cm, podnosząca się lub wyprostowana. Wytwarza podziemne rozłogi. Liście nagie lub delikatnie owłosione, 3-listkowe (mylone z koniczyną). Ogonki liściowe bez przylistków. Kwiaty żółte, 5-płatkowe, ulokowane po 1-5 w kątach liści. Owoc to podługowato walcowata torebka, 5-kanciasta, z rzadka gruczołowato owłosiona, po dojrzeniu łysiejąca (aktualizacja 14-06-2023). Nasiona eliptyczne lub owalne, spłaszczone, drobne (dł. do 1,3 mm) (dodano 28-08-2023).
Brak przylistków u szczawika żółtego to ważna cecha diagnostyczna pozwalająca odróżnić ten gatunek od szczawika rożkowatego i Dillena (dodano 13-06-2020).
Okres kwitnienia
czerwiec-październik
Cykl życiowy, biologia
Roślina wieloletnia. Rozmnaża się wegetatywnie oraz generatywnie. Pęczniejące nasiona rozrywają torebkę i mogą być wyrzucane na odległość przeszło 2 m od rośliny macierzystej (wg. innych źródeł do niemal 5 m). Blisko 100% nasion jest zdolnych do kiełkowania wkrótce po rozsianiu (17-02-2020). Pojedynczy egzemplarz może wydać w ciągu roku do 5000 nasion (dodano 21-04-2022).
Przeczytaj także: 6 groźnych chwastów zbóż ozimych
Występowanie, szkodliwość
Szczawik żółty nie jest zbyt częstym chwastem pól uprawnych. Pojawia się głównie w uprawach szerokorzędowych. Występuje często na siedliskach ruderalnych. Żywiciel pośredni rdzy kukurydzy.
Osobnik dorosły (dodano 03-12-2018).
Typowe warunki siedliskowe
wskaźnik świetlny: pełne światło – umiarkowane światło
wskaźnik wilgotnościowy: gleby świeże
wskaźnik trofizmu: gleby umiarkowanie ubogie – gleby zasobne
wskaźnik kwasowości gleby: gleby umiarkowanie kwaśne (5≤ pH <6) – gleby obojętne (6≤ pH <7) [1]
Zwalczanie szczawiku żółtego
Wrażliwość na herbicydy*: np. Aktualnie (stan na 01-02-2023) informacje o możliwości zwalczania szczawika żółtego znajdują się jedynie w etykietach kilku herbicydów nieselektywnych zawierających glifosat lub mieszaninę 2,4-D + aminopyralid + florasulam (kombinacja zarejestrowana w niektórych zbożach).
W badaniach przeprowadzonych w USA dobre wyniki w zwalczaniu szczawika żółtego uzyskano wykorzystując m.in. dimetenamid-P, oksyfluorofen + pendimetalinę, a także mieszaniny substancji z grupy regulatorów wzrostu m.in. 2,4-D + mekoprop + dikamba (dodano 21-03-2020).
*Skuteczność herbicydu zależy od wielu czynników m.in. fazy rozwojowej chwastu, dawki i formulacji preparatu. Dlatego informacji dotyczących wrażliwości chwastów na działanie środka chwastobójczego należy zawsze szukać w jego etykiecie.
Siewka (dodano 28-10-2022).
Inne informacje
Szczawik żółty pochodzi z Ameryki Północnej. W Europie Centralnej został po raz pierwszy zidentyfikowany w roku 1658. W Polsce obecność tego gatunku potwierdzono w roku 1809. Obecnie jest to roślina trwale zadomowiona o statusie epekofita (aktualizacja 18-11-2024).
źródła:
1. Zarzycki K., Trzcińska-Tacik H., Różański W., Szeląg Z., Wołek J., Korzeniak U. 2002. Ecological indicator values of vascular plants of Poland. Ekologiczne liczby wskaźnikowe roślin naczyniowych Polski. Wyd. Inst. Bot. PAN, Kraków, 183 ss.