Myosotis arvensis (L.) Hill
Nazwa angielska: field forget-me-not
Rodzina: ogórecznikowate (Boraginaceae), dawniej szorstkolistne
Wygląd, cechy szczególne
SIEWKA
Łodyżka podliścieniowa cienka, walcowata, stopniowo zwężająca się w korzonek. Liścienie okrągłe (średnica do 4,5 mm), z krótkimi ogonkami, na szczycie szeroko zaokrąglone, okryte drobnymi włoskami (dodano 01-02-2021).
ROŚLINA DOROSŁA
Pęd 15-40(50) cm wysokości, odstająco owłosiony, na ogół rozgałęziający się w górnej części. Liście obustronnie owłosione, dolne odwrotnie jajowate, z ogonkami; górne podłużnie lancetowate, siedzące. Kwiaty niewielkie (szerokość ok. 3 mm), ciemnoniebieskie, ulokowane na odstających szypułkach. Dolne szypułki około dwukrotnie dłuższe od kielicha. Owoce to jajowate rozłupki (dł. ok. 1,5 mm) (aktualizacja 22-11-2024).
Okres kwitnienia
maj-sierpień
Cykl życiowy, biologia
Niezapominajka polna jest rośliną jednoroczną – jarą lub zimującą, rzadko wieloletnią. Wydaje średnio 700 sztuk nasion. Minimalna temperatura dla kiełkowania nasion to 3-5°C, optimum 12-20°C [2,3] (aktualizacja 22-11-2024).
Występowanie, szkodliwość
Niezapominajka polna najczęściej zasiedla pola uprawne, ugory, murawy, przydroża oraz obrzeża lasów. Na ogół zachwaszcza zboża jare i ozime, rzadziej okopowe i pastewne (aktualizacja 14-12-2024).
Typowe warunki siedliskowe
wskaźnik świetlny: pełne światło
wskaźnik wilgotnościowy: gleby świeże
wskaźnik trofizmu: gleby umiarkowanie ubogie / gleby zasobne
wskaźnik kwasowości gleby: gleby umiarkowanie kwaśne (5≤ pH <6) – gleby zasadowe (pH>7) [1]
Zwalczanie niezapominajki polnej
Wrażliwość na herbicydy*: np. bentazon, chlorosulfuron, chlorotoluron, dikamba, florasulam, fluroksypyr, jodosulfuron, lenacyl, metamitron, metazachlor, tribenuron metylowy.
*Skuteczność herbicydu zależy od wielu czynników m.in. fazy rozwojowej chwastu, dawki i formulacji preparatu. Dlatego informacji dotyczących wrażliwości chwastów na działanie środka chwastobójczego należy zawsze szukać w jego etykiecie.
Inne informacje
Dawniej niezapominajkę polną określano mianem „mysich uszek” ze względu na charakterystyczny kształt liści. To właśnie dzięki temu określeniu powstała jej łacińska nazwa rodzajowa „Myosotis”, wywodząca się z greki, gdzie „myos” oznacza „mysz”, a „ous” – „ucho” (dodano 07-01-2025).
Galeria zdjęć
źródła:
1. Zarzycki K., Trzcińska-Tacik H., Różański W., Szeląg Z., Wołek J., Korzeniak U. 2002. Ecological indicator values of vascular plants of Poland. Ekologiczne liczby wskaźnikowe roślin naczyniowych Polski. Wyd. Inst. Bot. PAN, Kraków, 183 ss.
2. Dobrzański A. 2008. Rola chwastów zimujących i ozimych w agrofitocenozach upraw warzyw. Zeszyty Naukowe Wydziału Ogrodniczego, Wyższa Szkoła Ekonomiczno-Humanistyczna w Skierniewicach. Zeszyt 8: 85-100.