dikamba

(ang.) dicamba

Herbicyd opisany w roku 1961 [cyt. za 5]. W Polsce pierwszy preparat zawierający dikambę został zarejestrowany dopiero w roku 1995 [4].

Grupa chemiczna

pochodne kwasu benzoesowego

Grupa HRAC

4 (dawniej O)

Drogi wnikania do roślin

Dikamba pobierana jest zarówno przez korzenie jak i liście chwastów [5].

Działanie

Selektywny, systemiczny herbicyd przeznaczony do zwalczania jednorocznych i wieloletnich chwastów dwuliściennych. Działanie dikamby jest zbliżone do działania kwasu indolilooctowego (IAA), auksyny produkowanej przez rośliny. W odpowiednim stężeniu dikamba zaburza procesy życiowe roślin, powoduje zahamowanie wzrostu, deformacje, a następnie zamieranie roślin. Minimalna temperatura powietrza dla działania dikamby wynosi 8ºC, optymalna 15-20ºC, maksymalna 22ºC [3] (dodano 23-02-2017).

Po zastosowaniu zbyt wysokich dawek dikamby w kukurydzy dochodzi do zwijania się liści (które wyglądają jak u cebuli). Zbyt późny oprysk może spowodować, że kolby będą słabo wypełnione ziarnem (dodano 06-03-2021).

Skuteczność chwastobójcza*

Chwasty wrażliwe np: babka zwyczajna, bieluń dziędzierzawa, bniec biały, chabry, dymnica pospolita, gorczyca polna, gwiazdnica pospolita, komosa biała, kurzyślad polny, lepnica zwyczajna, łoboda rozłożysta, mak polny, maruna bezwonna, niezapominajka polna, ostrożeń polny, pokrzywa żegawka, powój polny, poziewnik szorstki, przytulia czepna, rdesty, rdestówka powojowata (dawniej rdest powojowy), rumianek pospolity, rumian polny, rzodkiew świrzepa, sporek polny, starzec zwyczajny, szarłaty, szczaw polny, tasznik pospolity, tobołki polne, żółtlica drobnokwiatowa [1, 4].

*Skuteczność herbicydu zależy od wielu czynników m.in. fazy rozwojowej chwastu, dawki i formulacji preparatu. Dlatego informacji dotyczących wrażliwości chwastów na działanie środka chwastobójczego należy zawsze szukać w jego etykiecie.

Przykładowe możliwości zastosowania

kukurydza, pszenica jara i ozima, jęczmień jary i ozimy, owies, pszenżyto ozime, żyto.

Połowiczny rozkład w glebie (DT₅₀)

3,2-4,9 dni w badaniach polowych, 2,1-10,5 dni w warunkach laboratoryjnych [2].

Ostra doustna toksyczność dla szczura (LD₅₀)

1581 mg/kg [2]

Wybrane preparaty

Agritox Turbo 750 SL (+ MCPA)
Agroxone Turbo 750 SL (+ MCPA)
Aminopielik D 450 SL (+ 2,4-D)
Aminopielik D Maxx 430 EC (+ 2,4-D)
Aminopielik Super 464 SL (+ 2,4-D)
Aminopielik Tercet 500 SL (+ 2,4-D + mekoprop)
Arena 70 WG (+ triasulfuron)
Casper 55 WG (+ prosulfuron)
ChwasTech Turbo 750 SL (+ MCPA)
Chwastox D 179 SL (+ MCPA)
Chwastox Trio 540 SL (+ mekoprop-P + MCPA)
Chwastox Turbo 340 SL (+ MCPA)
Compo Nawóz do Trawników z Odchwaszczaczem (+ 2,4-D)
Dicoherb Turbo 750 SL (+ MCPA)
Dicopur Top 464 SL (+ 2,4-D)
Dicotex 202 SL (+ 2,4-D + MCPA + mekoprop-P)
Floranid Quattro GR (+ siarczan (VI) żelaza (II) + 2,4-D)
Hector Max 66,5 WG (+ nikosulfuron + rimsulfuron)
Landscaper Pro Weed Control + Fertilizer (+ 2,4-D)
Lintur 70 WG (+ triasulfuron)
Longbow (+ 2,4-D + MCPA + mekoprop-P)
Merida 70 WG (+ triasulfuron)
Mniszek 02 GR – Nawóz z odchwaszczaczem do trawnika (+ 2,4-D)
Mniszek 540 SL (+ mekoprop-P + MCPA)
Mocarz 75 WG (+ tritosulfuron)
Nokaut 75 WG (+ tritosulfuron)
Nutox Turbo 750 SL (+ MCPA)
Oceal 700 SG
Stellar 210 SL (+ topramezon)
Tayson 464 SL (+ 2,4-D)
The-Tox Turbo 750 SL (+ MCPA)
Triadik 70 WG (+ triasulfuron)
Triadik Bis 70 WG (+ triasulfuron)
Vermeil 700 SG
Weed-Tox Turbo 750 SL (+ MCPA)

źródła:
1. Adamczewski K. 2014. Odporność chwastów na herbicydy. PWN, Warszawa, 276 ss.
2. Footprint PPDB (Pesticide Properties Database). http://www.herts.ac.uk/aeru/footprint [dostęp 09.06.2015].
3. Horoszkiewicz-Janka J, Korbas M, Mrówczyński M. (red.). 2013. Metodyka integrowanej ochrony pszenicy ozimej i jarej dla producentów. IOR – PIB, Poznań.
4. Praczyk T., Skrzypczak G. 2004. Herbicydy. PWRiL, Poznań, 274 ss.
5. Tomlin C. D. S. (red.). 2006. The Pesticide Manual. 14th edition. British Crop Production Council, Alton, 1350 ss.