Czy ochrona buraka cukrowego bez triflusulfuronu będzie skuteczna?

Burak cukrowy to gatunek bardzo niekorzystnie reagujący na konkurencję ze strony innych roślin. Okres krytyczny, gdy  obecność chwastów powoduje największe straty, trwa od wschodów do czasu aż burak wytworzy 6-8 liści właściwych. Niestety, asortyment herbicydów przeznaczonych do ochrony tej uprawy staje się coraz skromniejszy. Po wycofaniu chlorydazonu i desmedifamu, plantatorzy wkrótce będą musieli pożegnać triflusulfuron metylowy. Produkty zawierające tę substancję czynną mogą być po raz ostatni zastosowane w bieżącym sezonie.

Triflusulfuron metylowy to doceniany przez plantatorów buraka herbicyd, powszechnie wykorzystywany od lat 90. ubiegłego stulecia do niszczenia wielu groźnych chwastów dwuliściennych. W ostatnich latach pojawiły się jednak doniesienia, że substancja ta wykazuje właściwości zaburzające funkcjonowanie układu hormonalnego u ludzi. Ponadto, metabolity powstające podczas jej rozkładu zanieczyszczają wody gruntowe. Pod koniec 2023 roku Komisja Europejska wydała rozporządzenie w sprawie nieodnowienia zatwierdzenia dla triflusulfuronu metylowego. Preparaty zawierające tę substancję mogą być  stosowane do 20 sierpnia 2024. Powstaje zatem pytanie, czy lukę powstałą po wycofaniu triflusulfuronu będzie można zastąpić wykorzystując inne aktualnie dostępne herbicydy?

Jaki oprysk na samosiewy rzepaku w buraku po wycofaniu triflusulfuronu?

Na plantacjach, gdzie w zmianowaniu pojawia się rzepak, dużym problemem bywają jego samosiewy. Nasiona rzepaku osypujące się z pękających łuszczyn zazwyczaj bardzo szybko kiełkują, jednak część z nich wchodzi w stan spoczynku i w sprzyjających warunkach utrzymuje zdolność do kiełkowania w glebie nawet przez 10 lat. Samosiewy rzepaku, pojawiając się w łanie nawet w niewielkim nasileniu, mogą bardzo niekorzystnie wpłynąć na wzrost, rozwój i plonowanie buraka cukrowego.

Triflusulfuron metylowy jest znany z wysokiej skuteczności w eliminowaniu samosiewów rzepaku, nawet w mniej korzystnych warunkach siedliska (w czasie suszy lub chłodów działa wolniej). Bez tej substancji walka z tymi chwastami z pewnością będzie trudniejsza. Do zwalczania samosiewów rzepaku do dyspozycji plantatorów buraka pozostanie metamitron. Trzeba jednak pamiętać, że herbicyd ten najskuteczniej niszczy chwasty od kiełkowania do fazy liścieni. Po przekroczeniu tego stadium rozwoju wrażliwość samosiewów rzepaku na działanie metamitronu gwałtownie się zmniejsza. Do ograniczania wzrostu samosiewów rzepaku (średnia wrażliwość) można wykorzystać także lenacyl.

Rumianowate, rdest plamisty, przytulia i psianka

Poza zwalczaniem samosiewów rzepaku triflusulfuron metylowy wykorzystywany jest także do ochrony buraka cukrowego przed innymi groźnymi gatunkami chwastów, m.in. maruną nadmorską bezwonną, rumiankiem pospolitym, rdestem plamistym, psianką czarną oraz przytulią czepną.

Do walki z rumianowatymi (maruna nadmorska bezwonna, rumian polny i rumianek pospolity), nawet jeśli są w bardziej zaawansowanych fazach rozwojowych (do stadium rozety), plantatorzy mogą z powodzeniem wykorzystać chlopyralid. Tam gdzie problemem jest przytulia czepna przydatne będą m.in. etofumesat oraz kombinacja chinomerak + dimetenamid-P. Do walki z ciepłolubną psianką czarną, która mimo późnego pojawiania się na plantacjach jest zaliczana do chwastów bardzo groźnych dla buraka, można wykorzystać m.in. metamitron i chlopyralid. Na stanowiskach opanowanych przez rdest plamisty sprawdzi się oprysk na chwasty zawierający m.in. chlopyralid lub mieszanianę etofumesat + metamitron.

Pomimo, że paleta dostępnych do stosowania w buraku herbicydów kurczy się coraz bardziej, to pozostające w rejestrze substancje czynne wciąż powinny zapewnić odpowiednią ochronę plantacji. Wykorzystane w systemie dawek dzielonych wieloskładnikowe mieszaniny herbicydów z dodatkiem adiuwanta (najlepiej działającego wielokierunkowo) pozwolą w wielu przypadkach na uzyskania bardzo wysokiej skuteczności chwastobójczej.