Adiuwanty do herbicydów

flupyrsulfuron metylowy

flupyrsulfuron-methyl (angielska nazwa zwyczajowa)

Substancja wycofana w Polsce.
Herbicyd opisany w roku 1995 [4]. Produkt zawierający flupyrsulfuron został po raz pierwszy zarejestrowany w Polsce w roku 1996 [3]. Zapasy środka zawierającego flupyrsulfuron metylowy (Lexus 50 WG) mogły być wykorzystane do 13-12-2018.

Grupa chemiczna

pochodne sulfonylomocznika

Grupa HRAC

2 (dawniej B)

Drogi wnikania do roślin

Pobierany głównie przez liście, częściowo przez korzenie.

Działanie

Herbicyd blokuje działanie syntazy acetolaktanowej (acetomleczanowej), enzymu uczestniczącego w powstawaniu aminokwasów waliny i izoleucyny. Początkowo dochodzi do zahamowania podziałów komórkowych oraz wzrostu, później do zamierania chwastów wrażliwych. Działa systemicznie (przemieszcza się w roślinach).

Skuteczność chwastobójcza*

Flupyrsulfuron metylowy w dawce 10g/ha:

  • Chwasty wrażliwe: chaber bławatek, gwiazdnica pospolita, jasnota purpurowa, mak polny,maruna bezwonna, miotła zbożowa (biotypy wrażliwe), niezapominajka polna, rumianek polny, rumian polny, samosiewy rzepaku, skrytek polny, tasznik pospolity, tobołki polne,wyczyniec polny (biotypy wrażliwe) [2].

 *Skuteczność herbicydu zależy od wielu czynników m.in. fazy rozwojowej chwastu, dawki i formulacji preparatu. Dlatego informacji dotyczących wrażliwości chwastów na działanie środka chwastobójczego należy zawsze szukać w jego etykiecie.

Przykładowe możliwości zastosowanie

pszenica ozima, pszenżyto ozime, żyto.

Połowiczny rozkład w glebie (DT50)

w badaniach polowych 6,6-19,2 dni, w warunkach laboratoryjnych 10,8-30,4 dni [1]

Ostra doustna toksyczność dla szczura (LD50)

> 5000 mg/kg [1]

Wybrane preparaty

  • Lexus 50 WG

źródła:
1. Footprint PPDB (Pesticide Properties Database).
http://www.herts.ac.uk/aeru/footprint [dostęp 18.01.2016].

2. Lexus 50 WG. Etykieta preparatu – instrukcje stosowania środków ochrony roślin MRiRW. Załącznik do zezwolenia MRiRW nr R-8/2014 wu z dnia 22.07.2014 r.
3. Praczyk T., Skrzypczak G. 2004. Herbicydy. PWRiL, Poznań, 274 ss.
4. Tomlin C. D. S.
(red.). 2006. The Pesticide Manual. 14th edition. British Crop Production Council, Alton, 1350 ss.