bifenox (angielska nazwa zwyczajowa)
Herbicyd opisany po raz pierwszy w roku 1973 [4].
Grupa chemiczna
pochodne eteru binitrofenylowego
Grupa HRAC
14 (dawniej E)
Drogi wnikania do roślin
Bifenoks pobierany jest przez liście, kiełki oraz korzenie chwastów.
Mechanizm działania
Herbicyd w ograniczonym stopniu przemieszcza się w roślinie (niezależnie od tego czy został pobrany przez liście, czy przez korzenie) (aktualizacja 07-01-2022). Blokuje działanie oksydazy protoporfyrinogenowej, enzymu biorącego udział w fotosyntezie. Prowadzi do zahamowania powstawania chlorofilu oraz zniszczenia membran komórkowych. Do działania binefosku niezbędne jest światło (herbicyd fotoaktywny). Pierwszymi objawami działania są ciemnozielone plamy na liściach (następstwo zniszczenia membran komórkowych i wycieku cytoplazmy z komórek). Później uwidaczniają się chlorozy (blokada syntezy chlorofilu), w końcu tkanki obumierają.
Temperatura minimalna dla działania bifenoksu wynosi 4ºC, maksymalna 25ºC [3] (dodano 12-12-2016).
Skuteczność chwastobójcza*
bifenoks w dawce 288-720 g/ha:
Chwasty wrażliwe np: fiołek polny, gwiazdnica pospolita, jasnota purpurowa, jasnota różowa, komosa biała, mak polny, maruna bezwonna, przetacznik bluszczykowy, przetacznik perski, przytulia czepna, rdest powojowy, tasznik pospolity, tobołki polne.
Chwasty średnio wrażliwe np: chaber bławatek, rumian polny, samosiewy rzepaku.
Chwasty odporne np: chwasty jednoliścienne, samosiewy zbóż, bodziszek drobny, gorczyca polna, chwasty wieloletnie [2].
*Skuteczność herbicydu zależy od wielu czynników m.in. fazy rozwojowej chwastu, dawki i formulacji preparatu. Dlatego informacji dotyczących wrażliwości chwastów na działanie środka chwastobójczego należy zawsze szukać w jego etykiecie.
Przykładowe możliwości zastosowania
jęczmień ozimy, pszenica ozima, pszenżyto ozime, rzepak ozimy, żyto ozime.
Po zabiegu przeprowadzonym w pszenżycie ozimym i życie mogą pojawić się symptomy fitotoksycznego działania, które nie mają wpływu na plon [2] (dodano 24-10-2017).
Połowiczny rozkład w glebie (DT50)
8,3-32,1 dni w badaniach polowych, w badaniach laboratoryjnych 4-18 dni [1].
Ostra doustna toksyczność dla szczura (LD50)
> 5000 mg/kg [1]
Wybrane preparaty
- Fox 480 SC
źródła:
1. Footprint PPDB (Pesticide Properties Database). http://www.herts.ac.uk/aeru/footprint [dostęp 12.09.2015].
2. Fox 480 SC. Etykieta preparatu – instrukcje stosowania środków ochrony roślin MRiRW. Załącznik do zezwolenia MRiRW nr R – 200/2014 z dnia 25.09.2014 r.
3. Horoszkiewicz-Janka J, Korbas M, Mrówczyński M. (red.). 2013. Metodyka integrowanej ochrony pszenicy ozimej i jarej dla producentów. IOR – PIB, Poznań.
4. Tomlin C. D. S. (red.). 2006. The Pesticide Manual. 14th edition. British Crop Production Council, Alton, 1350 ss.