amidosulfuron (angielska nazwa zwyczajowa)
Herbicyd zarejestrowany w Polsce w roku 1994 [5].
Grupa chemiczna: pochodne sulfonylomocznika
Grupa HRAC: B
Drogi wnikania do roślin: Amidosulfuron jest selektywnym, systemicznym herbicydem, pobieranym przez liście i korzenie chwastów.
Działanie: Blokuje działanie enzymu niezbędnego do powstawania aminokwasów rozgałęzionych, co prowadzi do zaburzeń w biosyntezie białek. Efekt chwastobójczy uzyskuje się 14-18 dni po zabiegu (dodano 18-07-2018). Temperatura minimalna dla działania amidosulfuronu to 5-6˚C, optymalna 12-15˚C i maksymalna 20˚C [3] (dodano 18-04-2017).
Skuteczność chwastobójcza*:
- amidosulfuron w dawce 15-30 g/ha:
Chwasty wrażliwe: gwiazdnica pospolita (w zbożach jarych), kurzyślad polny, maruna bezwonna, poziewnik szorstki, przytulia czepna, rdestówka powojowata (dawniej rdest powojowaty), rumian polny, samosiewy rzepaku, tasznik pospolity, tobołki polne, żółtlica drobnokwiatowa [2].Gatunkiem szczególnie wrażliwym na działanie amidosulfuronu jest przytulia czepna. Herbicyd ten zastosowany w odpowiedniej dawce niszczy przytulię niezależnie od fazy rozwojowej. W badaniach angielskich amidosulfuron w dawce 30 g/ha niszczył przytulię w stadium pąków kwiatowych na poziomie 97% (dodano 30-12-2019).
*Skuteczność herbicydu zależy od wielu czynników m.in. fazy rozwojowej chwastu, dawki i formulacji preparatu. Dlatego informacji dotyczących wrażliwości chwastów na działanie środka chwastobójczego należy zawsze szukać w jego etykiecie.
Przykładowe możliwości zastosowania: jęczmień jary, jęczmień ozimy, pszenica jara, pszenżyto jare, pszenica ozima, pszenżyto jare, pszenżyto ozime, żyto.
W doświadczeniu IUNG-PIB amidosulfuron stosowany łącznie z bioregulatorem zawierającym antywylegacz CCC (chlorek chloromekwatu) nie wywierał fitotoksycznego wpływu na badaną odmianę pszenicy ozimej (Mewa). Sposób aplikacji (herbicyd i antywylegacz zastosowane razem lub osobno) nie wpłynął na skuteczność chwastobójczą [4] (dodano 18-04-2017).
Połowiczny rozkład w glebie (DT50): 3-29 dni w warunkach laboratoryjnych [1].
Substancja rozkładana jest przez mikroorganizmy glebowe (dodano 18-04-2017).
Ostra doustna toksyczność dla szczura (LD50): ≥ 5000 mg/kg
Wybrane preparaty (aktualizacja 23-05-2019):
- Ambasador 75 WG
- Faraon 75 WG
- Grodyl 75 WG
- Sekator 125 OD (+ jodosulfuron metylosodowy)
- Sekator Plus (+ 2,4-D + jodosulfruon metylosodowy)
- Zeus 208 WG (+ propoksykarbazon sodu + jodosulfuron metylosodowy)
źródła:
1. Footprint PPDB (Pesticide Properties Database). http://www.herts.ac.uk/aeru/footprint [dostęp 13.12.2016].
2. Grodyl 75 WG. Etykieta preparatu – instrukcje stosowania środków ochrony roślin MRiRW. Załącznik do decyzji MRiRW nr R-374/2014d z dnia 14.10.2014 r.
3. Horoszkiewicz-Janka J, Korbas M, Mrówczyński M. (red.). 2013. Metodyka integrowanej ochrony pszenicy ozimej i jarej dla producentów. IOR – PIB, Poznań.
4. Marczewska-Kolasa K., Kieloch R. 2012. Ocena łącznego stosowania amidosulfuronu z CCC w zależności od fazy rozwojowej pszenicy ozimej. Prog. Plant Prot./Post. Ochr. Roślin 52 (3): 567-571.
5. Praczyk T., Skrzypczak G. 2004. Herbicydy. PWRiL, Poznań, 274 ss.